چینه شناسی استان

چینه شناسی استان خوزستان:

سازندهای زمین شناسی گستره خوزستان، به عنوان بخشی از زاگرس چین خورده رانده شده، درشرایط رسوبی و تکتونیکی متفاوت تشکیل شده اند به همین رو، بر حسب زمان و مکان تفاوتهای رخساره ای در خور توجه دارند. با تکیه برسه عامل لیتو لوژی، تکتونیک و سن سازندهای زمین شناسی رخنمونهای سنگی استان را می توان به دو واحد تکتونواستراتیگرافی زیر تقسیم کرد.

1- ردیف های دریایی ژوراسیک-کرتاسه که رخساره حوضه تتیس جوان را دارند. ردیف های مذکور عموماً در هسته تاقدیسها و در یک راستای عمومی شمال باختری-جنوب خاوری برونزد دارند.

2- توالیهای همزمان با کوهزایی آلپی که سن سنوزوئیک دارند و خاصه های آن معرف نهشته های انباشته شده در یک دریای پسرونده به سمت جنوب است. توالی مورد سخن که ممکن است دریایی و یا غیر دریایی باشند شامل چند واحد زیر است.

اول، ردیف های دریایی ائوسن (سازند پابده) و سنگ آهکهای دریایی اولیگوسن-میوسن (سازند آسماری) که سنگ مخزن ذخایر نفتی استان را می سازد.

دوم واحدهای آواری-تبخیری میوسن موسوم به گروه فارس که همزمان با کوهزایی آلپ پایانی و در محیط های دریایی پسرونده تشکیل شده اند. ردیف های تبخیری موجود در پایه این مجموعه (سازند گچساران) سنگ پوش ذخایر نفتی استان خوزستان هستند.

سوم واحدهای آواری بعد از کوهزائی موسوم به کنگلومرای بختیاری که معرف فرسایش های نسبتاً شدید بعداز کوهزائی آلپ پایانی است.

و بالاخره باید از نهشته های آواری کواترنری یاد کرد که حاصل هوازدگی سازندهای گوناگون اند که از قطعات سنگی به ابعاد، جنس و سن متفاوت تشکیل شده اند.

به جز دشت خوزستان که نسبتاً آرام و فاقد توان لرزه خیزی است در نواحی کوهستانی استان به ویژه اطراف بهبهان، توان لرزه خیزی بالا است که گاهی با خسارت و ویرانی همراه است.