چینه و فسیل شناسی
چینه و فسیل شناسی:
دانش چینه شناسی و فسیل شناسی یکی از بخش های بسیار مهم و پایه علم زمین شناسی می باشد و در تمامی گرایش های زمین شناسی، نقش بسزایی دارد. فسیل شناسی اساس مطالعات چینه شناسی است.
فسیل شناسی:
دانش چینه شناسی و فسیل شناسی یکی از بخشهای بسیار مهم و پایه علم زمین شناسی می باشد و در تمامی گرایش های زمین شناسی، نقش بسزایی دارد. فسیل شناسی اساس مطالعات چینه شناسی است.
چینه شناسی:
فسیل شناسی اطلاعاتی در مورد آثار و بقایای جانواران و گیاهان قدیمی که در رسوبات مدفون شده اند و تحت شرایط سنگ شدگی قرار گرفته اند، در اختیار ما می گذارد. این آثار و بقایا تحت عنوان فسیل نامیده می شوند. فسیل ها می توانند شامل بقایای حقیقی (ماموت در یخچالها و حشرات در کهربا) و یا بخشهایی از موجود زنده (صدف و اسکلت) و یا آثار فعالیت های زیستی (ردپا، دالانهای تغذیهای، آثار فرار و فضولات) باشند.
اهمیت چینه شناسی و فسیل شناسی:
چینه شناسی و فسیل شناسی در تعیین سن طبقات، بازسازی محیطهای دیرینه و بررسی تحولات حیات بر روی کره زمین، اهمیت دارد. از نقطه نظر زمین شناسی زیست محیطی، جهت شناسایی لایه های مناسب برای دفن زباله ها کمک می کند، در زمین شناسی مهندسی، لایه های مناسب یا نامناسب برای ساخت سازه های مهندسی را تعیین می کند و در آب شناسی محدوده سنگ های متخلخل نفوذ پذیر و غیر نفوذ پذیر و گسترش آن ها را مشخص می کند. در زمینه ارتباط آن با رسوب شناسی، می توان به تشخیص سطوح بالایی و پایینی لایه ها اشاره کرد. شناسایی گسل ها و چین خوردگی ها که باعث تغییر شکل و جابجایی لایه ها می شوند، معرف ارتباط این دانش با زمین شناسی ساختمانی می باشد. تجزیه و تحلیل حوضه های رسوبی و اکتشاف زغال سنگ، نفت، گاز و پیش بینی ذخایر زایشی هیدروکربنها و کانیهای اقتصادی، ارتباط این دانش با زمین شناسی اقتصادی و زمین شناسی نفت می باشد.
به دلیل موقعیت چینه شناسی کشور ایران و برون زد قدیمی ترین تا جدیدترین لایه های رسوبی، مطالعات چینه شناسی و فسیل شناسی، از اهمیت ویژهای برخوردار است.