تعیین و مقایسه نرخ­ ممان ­لرزه­ای در منطقه ایران با استفاده از داده ­های لرزه­ای، زمین شناسی و GPS

تعیین و مقایسه نرخ­ ممان ­لرزه­ای در منطقه ایران با استفاده از داده ­های لرزه­ای، زمین شناسی و GPS

فاطمه کاردر ، دانشجوی کارشناسی ارشد ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه­برداری، دانشگاه صنعتی خواجه­نصیرالدین طوسی، f.kardar@sina.kntu.ac.ir

بهزاد وثوقی، دانشیار دانشکده مهندسی نقشه­ برداری، دانشگاه صنعتی خواجه­نصیرالدین طوسی، vosoghi@kntu.ac.ir

اصغر راست­بود، دانشجوی دکتری ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه­برداری، دانشگاه صنعتی خواجه­نصیرالدین طوسی، arastbood@dena.kntu.ac.ir

چکیده :

امروزه به­کمک داده­های جدید و چگال ژئودزی فضایی، می­توان نرخ کرنش زمین­ساختی را در مناطق وسیعی با دقت کافی به­دست آورد و به­کمک آن نرخ­ممان­لرزه­ای را به­روش ژئودتیکی تعیین نمود، درحالی­که در گذشته این کمیت فقط با روش­های زمین­شناسی و لرزه­ای قابل محاسبه بوده­است. نرخ ممان لرزه­ای نشان­دهنده میزان پتانسیل فعالیت زلزله در یک منطقه است. در این تحقیق، ایران به 27 پهنه زمین­ساختی تقسیم شده و نرخ­ممان­لرزه­ای با استفاده از داده­های گسل­های زمین­شناسی، کاتالوگ­های زلزله و نرخ تغییرشکل پوسته به­دست­آمده از روش ژئودزی فضایی، در هر پهنه محاسبه شده و سازگاری و توافق بین نتایج، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از سه روش، بیانگر این است که پهنه­های جنوب و جنوب شرقی ایران و همچنین پهنه­های شمالی حاشیه البرز دارای بیشترین لرزه­خیزی می­باشند و پهنه­های نواحی مرکزی ایران نیز دارای کمترین خطر لرزه­ای هستند.

کلید واژه ها: لرزه­خیزی، تغییرشکل، نرخ­ممان­ژئودتیکی، نرخ­ممان­زمین­شناسی، نرخ­ممان­لرزه­ای، زمین­ساخت