تاثیر گسل زاگرس مرتفع بروی هندسه چین خوردگی در زیر پهنه لرستان، شمال غرب زاگرس

تاثیر گسل زاگرس مرتفع بروی هندسه چین خوردگی در زیر پهنه لرستان، شمال غرب زاگرس

صالح رضائی، دانشجوی کارشناسی ارشد تکتونیک دانشگاه تربیت مدرسSS.Rezaei@modares.ac.ir

دکتر علی یساقی، عضو هیات علمی گروه زمین شناسی دانشگاه تریت مدرس

مهندس جواد باقری، کارشناس زمین شناسی ساختمانی مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران

مهندس لطف ا... آقاجری، کارشناس زمین شناسی ساختمانی مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران

 چکیده :

ناحیه لرستان در جنوب باختری ایران، بخشی از کمربند چین خورده–رانده زاگرس (Zagros fold–thrust belt) است که ساختمان های موجود در آن دارای روند شمال باختری-جنوب خاوری هستند. شدت چین خوردگی در ناحیه لرستان به دلیل نزدیکی به راندگی اصلی زاگرس، بیشتر از دیگر نواحی زاگرس است. منطقه مورد مطالعه در کمربند چین خورده رانده زاگرس و در مجاورت گسل زاگرس مرتفع واقع  است. سبک چین خوردگی در منطقه تحت تأثیر رفتار مکانیکی واحدهای سنگی سازندهای مختلف است به گونه ای که بیشتر واحدها به صورت شکل پذیر عمل می نمایند. به طور آلی از دیدگاه مکانیک دو ویژگی ضخامت و تغییر رخساره واحدها میتواند بر (mechanical stratigraphy) چینه شناسی هندسه چین خوردگی تأثیر بگذارد. در منطقه مطالعه شدت دگرشکلی و چین خوردگی از شمالشرق به جنوب غرب کمتر شده است که این موضوع را میتوان در سطح زمین، هندسه سطحی و در برشهای ساختمانی مشاهده آرد. در سطح زمین با توجه به تعداد چین های فرعی در سازند گورپی و همچنین نحوه چین خوردگی سازند ایلام در تاقدیسهای قیتوله، وانیسر، ازگله و میرینگه، میتوان به کاهش شدت دگرشکلی به سوی جنوب غرب پی برد. در تاقدیس های قیتوله و وانیسر به دلیل نزدیکی به راندگی زاگرس مرتفع و افزایش شدت دگرشکلی، هندسه سطحی نامتقارن است و سازند ایلام در رخنمون سطحی در درون خود چین خوردگی جناغی و پیچیدگی زیادی متحمل شده است. در تاقدیس  های ازگله و میرینگه آه در فاصله بیشتری نسبت به راندگی زاگرس مرتفع قرار دارند، دگرشکلی در رخنمون سطحی سازند