بررسی نقش شیبدامنه در پهنهبندی خطر زمین لغزش و رفع خطاهای حاصل
| دسته | زمین شناسی مهندسی |
|---|---|
| گروه | سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور |
| مکان برگزاری | سی امین گردهمائی علوم زمین |
| نویسنده | مجتبی کمانی |
| تاريخ برگزاری | ۰۱ اسفند ۱۳۹۰ |
بررسی نقش شیبدامنه در پهنهبندی خطر زمین لغزش و رفع خطاهای حاصل
◊◊◊◊◊◊◊
مجتبی کمانی، دانشجوی کارشناسی ارشد زمینشناسی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، mojtaba.kamani@modares.ac.ir
محمد دادخواه، دانشجوی کارشناسی ارشد زمینشناسی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران،
m.dadkhah@modares.ac.ir
◊◊◊◊◊◊◊
چکیده :
زمین لغزش، پدیدهای فراوان در ایران میباشد که همه ساله آسیبهای فراوان بر منابع ملی و آثار نامطلوبی در زندگی مردم برجا می‌گذارد. مقدار شیب دامنه یکی از مهمترین عوامل موثر در ایجاد لغزش و یا پایداری آن است. از دیدگاه تئوری با افزایش شیب دامنه، تنش برشی افزایش مییابد و انتطار میرود پتانسیل ناپایداری شیب هم افزایش یابد. از سویی دیگر، بررسیهای آماری و نتایج پهنهبندیهای خطر زمینلغزش نشان از تراکم ناپایداری کمتر در گروههای شیبی بالاتر دارد. این ناسازگاری و برخی از اشتباهات دیگر باعث بروز خطاهایی در پهنه بندی خطر زمینلغزش به ویژه در روشهای وزندهی بینا میشود. در این پژوهش به بررسی عوامل مختلف بروز خطا در استفاده از پارامتر شیب، در پهنهبندیهای خطر زمینلغزش و راهکارهای اصلاح آنها پرداخته شدهاست. برای
اینکار از دادههای صحرایی زمین لغزشهای استان قزوین و همچنین پهنهبندی خطر زمینلغزش در شمال استان (باختر آبخیز الموترود) بهرهگرفته شدهاست. نتایج نشان میدهد که در استفاده از شیب در پهنهبندی خطر زمینلغزش باید به هفت مورد: تفاوت زمانی بین برداشت زمین لغزشها و لایه های مورد استفاده (DEM و یا توپوگرافی) در بدست آوردن شیب، وضعیت و نحوه فعالیت زمینلغزشها، نوع حرکت دامنهای، تفکیک بین سطح گسیختگی اولیه با محدوده گسترش مصالح لغزشی، تفاوت اختلاف ارتفاع نسبی با شیب دامنه و تفاوت بین مساحت واقعی لغزش با مساحت نقشهای (دو بعدی)؛ دقت شود و خطاهای حاصل از هر یک را بر طرف نمود.