ماگماتیسم لامپروفیریک شوشونیتی در منطقه زمین درز سیستان-شرق ایران
| دسته | پترولوژی |
|---|---|
| گروه | سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور |
| مکان برگزاری | بیستمین گردهمائی علوم زمین |
| نویسنده | ساسان باقری، محمد رضا بخشی |
| تاريخ برگزاری | ۱۸ بهمن ۱۳۸۰ |
SHOSHONITIC LAMPROPHYRES IN THE SISTAN SUTURE ZONE OF EASTERN IRAN:
ABSTRACT
On unifying of the Lut and Afghan blocks which was occurred along the Sistan suture zone at late Eocene (Tirrul et al. ۱۹۸۳), Birjand-Zahedan marginal sea basin was closed (McCall ۱۹۸۵) and subsequently the Paleogene terrigenous marine sedimentary rocks of Sefidabeh forearc basin were highly deformed and uplifted (Tirrul et al. ۱۹۸۳). After this event, during ۳۲ to ۲۷ Ma ago, a potassic magmatism appeared along transcurrent faults. The results of this magmatism are exposed in some regions (Camp & Griffis ۱۹۸۲)Such as: kuh-e Lar,kuh-e Malek Siah, Kuh-e Assagi, Hormak region and some other places.
Petrographic and geochemical investigations have shown that these various rock types are petrogenitically related and a shoshonitic, lamprophyric magmatism (Rock ۱۹۸۷) can be inferred (Bagheri & Bakhshi ۲۰۰۱. Results also provide role of fractional crystallization, magma mixing, contamination and degassing processes during shallow level evolution of the magmatic system (O'Brien et al. ۱۹۹۱) in this region. On the other hand, geochemical evidences such as enrichment in K, Ba, Sr, LREE and volatiles and depletion in Rb, Th, U, Nb, Ta, and HFSE suggest a replenished, subcontinental, lithospheric mantle wedge during subduction process before late Eocene.This postcollisional magmatism has tightly relations to middle Alpine transtentional tectonism and shows which subduction has not directly rolled in the genesis of this group of Shoshonites.
چکیده
بعد از یکپارچه شدن بلوکهای لوت و افغان در طول منطقه زمین درز سیستان در اواخر ائوسن(Tirrul et al.1983) ، حوضه دریایی حاشیه ای بیرجند زاهدان بسته می شود و متعاقب آن یعنی در طی 32تا 27 میلیون سال پیش (Camp & Griffis 1982) یک ماگماتیسم پتاسیک در طول گسل های امتداد لغز ظاهر می گردد که کوه لار، ملک سیاه کوه،حرمک و چند منظقه دیگر از ان جمله اند. بررسی های سنگ شناسی و ژئوشیمیایی ارتباطات ژنتیکی محرزی را بین این مجموعه های سنگ شناسی برقرار می سازد تا انجا که می توان از یک ماگماتیسم لامپروفیریک شوشونیتی یا کالکو آلکالن صحبت به میان آورد. در این تحقیقات همچنین نقش فرایندهای ماگمایی نظیر تبلور تفریقی، اختلاط ماگمایی، الایش و گاز زدایی در محیطهای زیر آتشفشانی محرز می گردد. از طرفی مدارک ژئوشیمیایی نظیر غنی سازی از K,Ba,Sr,LREE و متقابلا خالی شدگی از Rb,Th,U,Nb,Ta,HFSE منشأ این ماگماتیسم را یک گوه مانتویی لیتوسفری زیر قاره ای تقویت شده نشان می دهد. این ماگماتیسم پس از کوه زایی ارتباط نزدیکی با تکتونیک برشی-کششی آلپ میانی داشته و نشان می دهد که فرورانش نقش مستقیمی در تکوین این گروه از شوشونیت ها ندارد.