بررسی اثر جهت پذیری در جنبش شدید زمین در زمین لرزه ۱۷ اوت ۱۹۹۹ گولچوک ترکیه

زمین لرزه گولچوک (استان کوجائلی و استان ساکارایا در شمال باختری ترکیه) با بزرگای زلزله
mb 6.3 , Ms 7.8 توسط رصد خانه کاندیلی از استانبول گزارش شد. این زلزله که با بزرگایUSGS Mw 7.4 در تاریخ 17 اوت 1999 در استان کوجائلی در شمال باختر ترکیه رخ داد با جنبا شدن یکی از طولانی ترین گسلهای امتداد لغز جهان (گسل شمال آناتولی) همراه بوده است. گسل آناتولی شمالی از سال 1939 میلادی مرتباٌ جنبا شده و گسیختگی های متعددی ایجاد نموده است. این جنبایی گسل آناتولی شمالی با رویداد زمین لرزه های مخربی با بزرگای بیش از 7 همراه بوده است که آخرین آنها زمین لرزه 1999 گولچوک (ایزمیت) می باشد. از سوی دیگر گسیختگی سطحی این گسل در زلزله گولچوک 20 کیلومتر می باشد که در نوع خود یک گسیختگی سطحی طولانی بوده (گر چه که گسل آناتولی شمالی گسیختگی های سطحی بیش از این نیز در 60 سال اخیر از خود نشان داده است). ساز و کار ژرفی این گسیختگی راستا لغز بوده که با توجه به موقعیت گسل آناتولی شمالی و شواهد روی زمین، ساز و کار راستا لغز راستگرد به عنوان ساز و کار غالب در این زلزله معرفی می گردد. بیشینه شدت در این رویداد+ MSKI= X در ناحیه گولچوک و پیرامون خلیج ایزمیت رسیده است. که با حدود 17000 نفر کشته، حدود 30000 نفر مفقود و حدود 45000 نفر مجروح همراه بود.
در این مقاله ابتدا با معرفی ویژگیهای لرزه ساختی ناحیه باختری پهنه گسل آناتولی شمالی، عوامل ساختاری و زلزله شناختی که منجر به پدید آمدن چنین رویدادی گردید، مورد بحث واقع می شود. سپس ویژگیهای زلزله شناختی زلزله ایزمیت بررسی می شود. پس لرزه های این زلزله نیز مورد بحث واقع شده اند. در نهایت به ویژگیهای زلزله شناختی مهندسی زلزله ایزمیت پرداخته شده است. در این قسمت داده های شتاب نگاری حاصله در این زلزله پردازش شده و شتاب نگاشت های تصحیح شده برای 10 دستگاه (که همگی در لرزه اصلی حاصل شده اند) به همراه طیف های آنها مورد بحث واقع می شوند.