ویژگیهای مهندسی گسله ها و درزه ها در معدن سنگ آهن گل گهر
| دسته | زمین شناسی مهندسی |
|---|---|
| گروه | سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور |
| مکان برگزاری | سومین همایش سالانه انجمن زمین شناسی ایران |
| نویسنده | امیر حلاجی و همکاران |
| تاريخ برگزاری | ۱۹ شهریور ۱۳۸۴ |
متن اصلی:
ویژگی های مهندسی گسله ها
معمولا گسله ها نمودهای ساختاری بزرگ مقیاس هستند که نقش مهمی در میزان پایداری توده سنگ دارند. بدین منظور موقعیت و ویژگیهای زمین شناسی مهندسی گسله های قابل رویت، برداشته شده که جهت داری آنها با نرم افزار Dips 2.2 مورد بررسی قرار گرفت. از مواد پرکننده گسلها جهت آزمایشات برش مستقیم و تراکم سه محوری نمونه گیری بعمل آمد.
بررسی های آماری گسله های برداشت شده، نشان می دهد که گسله ها از نظر جهت برداری به سه گروه تقسیم می شوند:
1- گروه اول دارای امتدار متوسط 113 درجه ( تقریبا موازی امتداد کانسار) و شیب 50 تا 70 درجه به طرف NE یا SW می باشند. گسله های اصلی این گروه بیش از 400 متر از طول آن قابل رویت است و معمولا دارای کانی های پرکننده تالک کلریت و فلوگوپیت هستند.
2- گروه دوم از نظر آماری در درجه دوم قرار دارد اما غالبا دایکهای فلوگوپیت و کلریت در داخل آن جایگزین شده است. این گروه دارای امتداد عمومی E-W و شیب بیش از 70 درجه در جهات شمال و جنوب هستند.
1- گره سوم، گسله های با جابجایی کم هستند که امتداد آنها تقریباعمود بر گروه اول قرار دارند. این گسلها معمولا فاقد مواد پر کننده بوده و شیب آنها بین 50 تا 70 درجه و گاهی 40 درجه هم می رسد.
2- در آزمایشات برش مستقیم مقدار چسبندگی مواد پرکننده Ć = 0.3 kg/cm2 و زاویه اصطحکاک داخلی ć =ø درجه بدست آمده است. با استفاده از تحلیل برگشتی (Back Analysis) روی یکی از لغزش های حادث شده در دیواره های معدن مقدار ć =øکه در آزمایشات ژئوتکنیکی بدست آمده بود مورد تایید قرار گرفت.
3- ویژگی های مهندسی درزه ها
4- ویژگی های ساختاری و ژئوتکنیکی درزه ها بر اساس فرم پیشنهادی 1997 Anon برداشت شدند. روش برداشت بصورت خط برداشت (Scan line) بوده و با توجه به مغناطیسی بودن سنگ آهن بجای استفاده از کمپاس از روش ترکیبی نقشه برداری و Cline Rule استفاده شد. بر اساس نزدیک فواصل خطوط برداشت و موقعیت آنها نسبت به هم کل معدن به 9 ناحیه تقسیم شده و کلیه اطلاعات هر ناحیه بطور جداگانه با نرم افزار Dips (نمودارهای کنتوری) و Excel (بررسی های آماری) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج زیر بردست آمد:
1-فاصله داری متوسط درزه ها 40 تا 80 سانتی متر
2-جدایش یا دهانه بازشدگی در سطح درزه ناچیز و کمتر از یک میلیمتر است.
3-گسترش درزه ها بطور متوسط یک تا دو متر و معمولا یک طرف آنها در هر پله قابل مشاهده است.
4-درجه زبری تقریبا دارای زیری متوسط است.
5-طول وارتفاع متوسط دامنه موج روی سطوح درزه ها به ترتیب برابر با 80 و 4 میلیمتر می باشد.
6-کانی های پر کننده سطح درزه ها عموما از کلسیت و تالک و با ضخامت متوسط 2 تا 4 میلیمتر تشکیل شده است.
7-درجه هوازدگی متوسط می باشد.
چون ضخامت مواد پرکننده در سطح درزه ها ناچیز می باشد، بنابراین مقاومت برشی سطح درزه ها، بیشتر از ناهمواریها و کمتر از هوازدگی و ضخامت مواد پرکننده متاثر است. آزمایشات مقاومت برشی انجام شده روی سطوح درزه ها مقدار˚33 =øرا برای کل دیوار تعیین کرده است.
ویژگی های مهندسی گسله ها
معمولا گسله ها نمودهای ساختاری بزرگ مقیاس هستند که نقش مهمی در میزان پایداری توده سنگ دارند. بدین منظور موقعیت و ویژگیهای زمین شناسی مهندسی گسله های قابل رویت، برداشته شده که جهت داری آنها با نرم افزار Dips 2.2 مورد بررسی قرار گرفت. از مواد پرکننده گسلها جهت آزمایشات برش مستقیم و تراکم سه محوری نمونه گیری بعمل آمد.
بررسی های آماری گسله های برداشت شده، نشان می دهد که گسله ها از نظر جهت برداری به سه گروه تقسیم می شوند:
1- گروه اول دارای امتدار متوسط 113 درجه ( تقریبا موازی امتداد کانسار) و شیب 50 تا 70 درجه به طرف NE یا SW می باشند. گسله های اصلی این گروه بیش از 400 متر از طول آن قابل رویت است و معمولا دارای کانی های پرکننده تالک کلریت و فلوگوپیت هستند.
2- گروه دوم از نظر آماری در درجه دوم قرار دارد اما غالبا دایکهای فلوگوپیت و کلریت در داخل آن جایگزین شده است. این گروه دارای امتداد عمومی E-W و شیب بیش از 70 درجه در جهات شمال و جنوب هستند.
1- گره سوم، گسله های با جابجایی کم هستند که امتداد آنها تقریباعمود بر گروه اول قرار دارند. این گسلها معمولا فاقد مواد پر کننده بوده و شیب آنها بین 50 تا 70 درجه و گاهی 40 درجه هم می رسد.
2- در آزمایشات برش مستقیم مقدار چسبندگی مواد پرکننده Ć = 0.3 kg/cm2 و زاویه اصطحکاک داخلی ć =ø درجه بدست آمده است. با استفاده از تحلیل برگشتی (Back Analysis) روی یکی از لغزش های حادث شده در دیواره های معدن مقدار ć =øکه در آزمایشات ژئوتکنیکی بدست آمده بود مورد تایید قرار گرفت.
3- ویژگی های مهندسی درزه ها
4- ویژگی های ساختاری و ژئوتکنیکی درزه ها بر اساس فرم پیشنهادی 1997 Anon برداشت شدند. روش برداشت بصورت خط برداشت (Scan line) بوده و با توجه به مغناطیسی بودن سنگ آهن بجای استفاده از کمپاس از روش ترکیبی نقشه برداری و Cline Rule استفاده شد. بر اساس نزدیک فواصل خطوط برداشت و موقعیت آنها نسبت به هم کل معدن به 9 ناحیه تقسیم شده و کلیه اطلاعات هر ناحیه بطور جداگانه با نرم افزار Dips (نمودارهای کنتوری) و Excel (بررسی های آماری) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج زیر بردست آمد:
1-فاصله داری متوسط درزه ها 40 تا 80 سانتی متر
2-جدایش یا دهانه بازشدگی در سطح درزه ناچیز و کمتر از یک میلیمتر است.
3-گسترش درزه ها بطور متوسط یک تا دو متر و معمولا یک طرف آنها در هر پله قابل مشاهده است.
4-درجه زبری تقریبا دارای زیری متوسط است.
5-طول وارتفاع متوسط دامنه موج روی سطوح درزه ها به ترتیب برابر با 80 و 4 میلیمتر می باشد.
6-کانی های پر کننده سطح درزه ها عموما از کلسیت و تالک و با ضخامت متوسط 2 تا 4 میلیمتر تشکیل شده است.
7-درجه هوازدگی متوسط می باشد.
چون ضخامت مواد پرکننده در سطح درزه ها ناچیز می باشد، بنابراین مقاومت برشی سطح درزه ها، بیشتر از ناهمواریها و کمتر از هوازدگی و ضخامت مواد پرکننده متاثر است. آزمایشات مقاومت برشی انجام شده روی سطوح درزه ها مقدار˚33 =øرا برای کل دیوار تعیین کرده است.