بررسی گسلهای لیستریک عادی در غرب ایران مرکزی
| دسته | تکتونیک |
|---|---|
| گروه | سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور |
| مکان برگزاری | بیست و دومین گردهمائی علوم زمین |
| نویسنده | مرتضی پیروز- حمیدرضا کریمی |
| تاريخ برگزاری | ۱۳ آذر ۱۳۸۴ |
متن اصلی:
محدوده مورد مطالعه در زون ایران مرکزی و در شمال غرب استان اصفهان واقع شده است. قدیمی‌ترین واحدهای رخنمون یافته رسوبات تریاس (شیلهای نایبند) است که با یک ناپیوستگی واحدهای کرتاسه زیرین بر روی آنها قرار می‌گیرند که به ترتیب شامل رسوبات کنگلومرایی، ماسه سنگی و آهکهای اربیتولین‌دار آپسین-آلبین و واحدهای کرتاسه فوقانی شامل آهکهای مارنی و مارنهای آهکی با میان لایه‌های آهک اربیتولین‌دار است. با توجه به داده‌های ماهوارهای TM Landsat 7 منطقه، درزه‌های سیستماتیک متقاطعی در کل محدوده عمومیت داشته و علاوه بر واحدهای کرتاسه در واحدهای تریاس نیز دیده می‌شود. در محدوده مورد مطالعه همچنین آهکهای الیگومیوسن (معادل سازند قم) به طور دگرشیب و همزمان با تکتونیک بر روی واحدهای کرتاسه زیرین (آپسین-آلبین) قرار گرفته است، به صورتی که واحدهای کرتاسه به صورت بلوکهای گسلی عادی از هم فاصله گرفته و واحدهای الیگومیوسن به دلیل هم‌زمانی با فعالیت گسلها به صورت ساختارهای ناودیسی در بالای سطح گسله‌ها قرار گرفته‌اند که نشان دهنده فعالیت گسله‌ها در کوهزاد آلپی می‌باشد. وجود گسلهای راستالغز کششی در واحدهای قدیمیتر از تریاس، شکل پذیر بودن رسوبات تریاس و شکننده بودن واحدهای کرتاسه باعث بوجود آمدن گسلهای عادی در واحدهای کرتاسه شده است. همچنین با توجه به داده‌های ماهوارهای چرخشی در جهت عقربه‌های ساعت در کل منطقه دیده می‌شود که این چرخش بر روی درزه‌های سیستماتیک متقاطع تاثیر گذاشته و آنها را نیز دچار چرخش و در نتیجه برش کرده است. بلوکهای محصور بین درزه‌ها تحت کشش و طویل شدگی قرار گرفته شده‌اند و گسلهای لیستریک عادی فوق تشکیل یافته‌اند
محدوده مورد مطالعه در زون ایران مرکزی و در شمال غرب استان اصفهان واقع شده است. قدیمی‌ترین واحدهای رخنمون یافته رسوبات تریاس (شیلهای نایبند) است که با یک ناپیوستگی واحدهای کرتاسه زیرین بر روی آنها قرار می‌گیرند که به ترتیب شامل رسوبات کنگلومرایی، ماسه سنگی و آهکهای اربیتولین‌دار آپسین-آلبین و واحدهای کرتاسه فوقانی شامل آهکهای مارنی و مارنهای آهکی با میان لایه‌های آهک اربیتولین‌دار است. با توجه به داده‌های ماهوارهای TM Landsat 7 منطقه، درزه‌های سیستماتیک متقاطعی در کل محدوده عمومیت داشته و علاوه بر واحدهای کرتاسه در واحدهای تریاس نیز دیده می‌شود. در محدوده مورد مطالعه همچنین آهکهای الیگومیوسن (معادل سازند قم) به طور دگرشیب و همزمان با تکتونیک بر روی واحدهای کرتاسه زیرین (آپسین-آلبین) قرار گرفته است، به صورتی که واحدهای کرتاسه به صورت بلوکهای گسلی عادی از هم فاصله گرفته و واحدهای الیگومیوسن به دلیل هم‌زمانی با فعالیت گسلها به صورت ساختارهای ناودیسی در بالای سطح گسله‌ها قرار گرفته‌اند که نشان دهنده فعالیت گسله‌ها در کوهزاد آلپی می‌باشد. وجود گسلهای راستالغز کششی در واحدهای قدیمیتر از تریاس، شکل پذیر بودن رسوبات تریاس و شکننده بودن واحدهای کرتاسه باعث بوجود آمدن گسلهای عادی در واحدهای کرتاسه شده است. همچنین با توجه به داده‌های ماهوارهای چرخشی در جهت عقربه‌های ساعت در کل منطقه دیده می‌شود که این چرخش بر روی درزه‌های سیستماتیک متقاطع تاثیر گذاشته و آنها را نیز دچار چرخش و در نتیجه برش کرده است. بلوکهای محصور بین درزه‌ها تحت کشش و طویل شدگی قرار گرفته شده‌اند و گسلهای لیستریک عادی فوق تشکیل یافته‌اند