استراکدهای آلبین بالایی - سنومانین زیرین در برش هنوج (غرب کرمان)
| دسته | چینه شناسی و فسیل شناسی |
|---|---|
| گروه | سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور |
| مکان برگزاری | بیست و چهارمین گردهمایی علوم زمین |
| نویسنده | عرب, احمد- وزیری, محمدرضا - داستانپور, محمد- خردمند، علی- عامری، حامد |
| تاريخ برگزاری | ۰۹ اسفند ۱۳۸۴ |
چکیده
در این مقاله ۱۷ جنس و گونه از استراکدهاى متعلق به نهشته هاى آلبین بالایى- سنومانین زیرین براى اولین بار از این منطقه گزارش مى شوند. استراکدها, از حفظ شدگى خوبى برخوردار بوده و متعلق به پودوکوپیداو پلاتى کوپیدا مى باشند. مجموعه استراکدهاى موجود نشان دهنده محیط اکولوژى مناسب و مطلوبى در زمان نهشته شدن رسوبات مى باشد.
Upper Albian- Lower Cenomanian ostracods from Honuj section (West of <?xml:namespace prefix = st۱ ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />Kerman۱:place>۱:City>)
Arab, A.,Vaziri, M.R.,Dastanpour,M., Kheradmand,A.,Ameri,H.
Geology department of Shahid Bahonar University of Kerman
Abstract
This paper deals with Upper Albian- Lower Cenomanian۱:place> ostracods which includes ۱۷ Genera and Species. These taxa for the first time from this region are reported. The both platycopids and podocopids are present. The assemblage of ostracods indicates a favorable conditions during the deposite of the strata.
مقدمه
نهشته های مربوط به کرتاسه بالایی در کوه باداموییه توالی از رسوبات آلبین بالایی- سنومانین و سانتونین را نشان می دهد. در این ناحیه شیل ها و ماسه سنگ های ژوراسیک در زیر نهشته های ضخیمی از مارن های سبز رنگ, که در این مقاله تحت عنوان مارن های سبز رنگ هنوج نامگذاری شده اند, آهک مارنی و آهک قرار گرفته اند. نهشته های مارنی سبز رنگ توسط یک میان لایه از جنس آهک مارنی اگزوژیرادار به دو بخش هنوج زیرین و بالایی تقسیم می شوند. این مارن ها سرشار از فرامینیفرهای بنتیک و پلانکتونیک, استراکدها و ماکروفسیلها می باشد. این مارن ها توسط محققین مختلفی مورد بررسی قرار گرفته و سن های مختلفی را برای آن در نظر گرفته اند. هوکریده و همکاران (1962) سن این مارن ها را سنومانین, دیمیتریژویچ (1973) سن آنها را سنومانین بالایی در نظر گرفته اند. در این مقاله استراکدهای موجود در مارن ها مورد مطالعه قرار گرفته و پالئواکولوژی آنها بررسی شده است.
موقعیت زمین شناسی و خصوصیات چینه شناسی منطقه مورد مطالعه
ناحیه مورد مطالعه درکوه باداموییه, و در جنوب دهکده هنوج و بین طول جغرافیایی ¢ 37 o 56 شرقی و عرض جغرافیایی ¢30 o29 شمالی قرار دارد. دسترسی به این برش از طریق جاده آسفالته کرمان- اختیار آباد- چشمه گز امکان پذیر است. ناحیه مورد مطالعه در تقسیمات زمین شناسی ایران مربوط به ایران مرکزی بوده و از نظر تکتونیکی بسیار پیچیده می باشد. قدیمی ترین نهشته های این منطقه مربوط به پرکامبرین می باشد, هر چند که نهشته های پالئوزوئیک، ژوراسیک, نیز از گسترش خوبی برخوردارند. نهشته های کرتاسه بالایی این منطقه به 2 واحد, مارنی و آهک مارنی اگزوژیرا دار در پایین و آهک های ضخیم لایه تا مسیو در بالا تفکیک می شود.
بحث و نتیجه گیری
در این مقاله به منظور تعیین سن دقیق این مارن ها, گروه های مختلف فسیلی, بخصوص استراکدها, مورد مطالعه قرار گرفته اند. در این برش مارن های سبزرنگ هنوج زیرین و بالایی, حاوی مجموعه نسبتاً متنوعی از استراکدها بوده, به طوری که 14 جنس و 17 گونه را در بر می گیرد.
از پلاتی کوپیدا:
Cytherelloidea sp., Cytherella concava, Cytherella sp., Cyterelloidea ghabounensis, Cytherelloidea kayei
و از پودوکوپیدا:
Pontocyprella harrisiana, Ovocytheridea sp., Bairdoppilata sp., Cornicythereis sp., Macrocypris sp., Paracypris sp., Schuleridea sp., Pterygocythereis sp., Rehacythereis sp., Isocythereis elongate, Monoceratina sp., Ilyocypris sp.
در این رسوبات حضور دارندکه نسبت درصد فراوانی آنها در نمودار(3 ) نشان داده شده است.
این مجموعه, مشابه مجموعه های مشابهی است که از حوضه انگلو – پارس (Vaziri, 1996) و باسک – کانتربریک اسپانیا (Colin et al., 1982) گزارش شده و متعلق به سنومانین زیرین می باشند. در این مارنها همچنین ماکروفسیل ها و فرامینیفرهای بنتیک و پلانکتونیکی دیده می شوندکه موید سن سنومانین زیرین برای این مارنها می باشند.
بررسی های پالئواکولوژی نشان داده که در محیط های پرتنش, تنها استراکدهای پلاتی کوپید (Cytherella, Cytherelloidea) غالب بوده و پودوکوپیدا از تنوع و فراوانی کمی برخوردارند (Anderu, 1989) . با توجه به این شاخص و این که در برش مورد مطالعه هر دو گروه از استراکدهای پلاتی کوپید و پودوکوپید حضور داشته واز تنوع و فراوانی خوبی برخوردارند لذا می توان نتیجه گرفت که محیط زیست استراکدها بدون تنش های اکولوژیکی بوده که این مطلب با تنوع سایر گروه های فسیلی تایید میگردد.
منابع
Anderu, B., 1989. Barremian ostracoda of Agadir region (Moroco): systematics, paleoenvironments and paleogeographical relationships. Revue Micropleontologie, Vol,32,243-260.
Colin, J.P., Lamolda, M.A. and Lazaro, J.M.R., 1982. Los ostracods del Cenomanian superiory Turonian de la Cuenca Vascocatabrica. Revista Espanola de micropaleontologia, XIV, 187-220.
Dimitrijevic, M.D., 1973. Geology of Kerman region. Institute for Geological and mining exploration and investigation of nuclear and other mineral raw materials. Report no. YN/52,335PP.
Huckreide, R., Kursten, M. and <?xml:namespace prefix = st2 ns = "urn:schemas:contacts" />Venzlaff I., 1962. Zur Geologie des Gebietes Zwischen Kerman un Sagand (Iran). Hannover Boudesanstact fur Boden fors chuny, 197pp.
Langer, w., 1973. zur ultastruktur, Mikromorphologie und Taphonomie des Ostracoda- carapas, palaeontographi Ca. Abt. A, 144-154.
Paul, C.R.C., lamolda, M.A., Mitchell, S.F., Vaziri, M.R., Gorostidi, A. and Marshall J.D., 1999. The Cenomanian- Turonian boundary at East bourne (sussex, uk): a proposed European refference section. Paleogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 150-83-121.
Puri, H.S., Bonaduce, G. and Gervasio, A.M., 1969. Distribution of ostracoda in the Mediterranean. In: W. Neale (Editor) the Taxonomy, Morphology and Ecology of recent ostracoda. Oliver and Boyd, Edinburgh, 356-411.
Smith A.B., Simmons, M.D. and Racey, A., 1990. Cenomanian echinoids, larger foraminifera and calcareous alge from the Natih Formation, central Oman Mountains. Cretaceous Research,11,29-69.
Vaziri, M.R., 1996. Pattern of microfaunal occurrence across the Cenomanian- Turonian boundary in England. Ph.D. thesis, Universi ty of Liverpool, 295 PP.