مطالعه پتروگرافی، ژئوشیمی و پتروژنز توده های نفوذی زون تراست زاگرس در محور سنقر- مریوان

محدوده مورد مطالعه بین سنندج و کرمانشاه (محور سنقر- مریوان) و در امتداد راندگی بزرگ زاگرس قرار دارد. در این منطقه انواع گابرو، گرانودیوریت و گرانیت همراه با رگه های کوارتزسینیت و آپلیت به شکاف راندگی ها و گسل هایی با روند شمال غرب- جنوب شرق تزریق شده اند. زمان ماگماتیسم ائوسن فوقانی است. این توده ها در محل تماس خود با سنگهای درونگیر (آهکهای کرتاسه بالایی و فلیش های ائوسن) موجب دگرگونی تا حد آمفیبولیت شده اند.
مطالعات پتروگرافی، ژئوشیمی و ایزوتوپی نشان می دهد که در اواخر ائوسن یک ماگمای بازیک (الیوین- پیروکسن گابرو) از گوشته فوقانی سرچشمه گرفته، پس از توقفی کوتاه در یک مخزن درون پوسته ای و تحمل تبلور بخشی و تفریقی مختصر، به شکستگیهای منطقه (تراستها و گسلها) تزریق شده اند. افزایش گرادیان زمین گرمایی پوسته به علت روراندگی های شدید و تشکیل مخزن یا مخازن ماگمایی مکرر، موجب ذوب بخشی پوسته قاره ای نیز شده است. ماگماهای گرانیتی حاصل از این فرایند، احتمالاٌ پس از آلایشی مختصر با ماگماهای بازیک منطقه در همان زمان به داخل تراستها تزریق گشته و به صورت پراکنده در کنار توده های گابرو متبلور شده اند.
حضور کانیهای آبدار در ماگما نشانه آبداربودن ماگماست
و به همین دلیل، ماگمای بازیک قبل از رسیدن به سطح زمین سولیدوس خود را قطع نموده و متوقف شده است. پلوتونیسم بازیک منطقه مروارید در زون تراست را می توان به رانده شدن گوشته و پوسته قاره ای رورانده شده و احتمالاٌ سبب ذوب بخشی ورقه های افیولیتی نیز شده است. خاصیت شکنندگی گوشته بالایی زیر موهو در مقابل نیروهای برشی و گرمای حاصل از اصطکاک در این بخش از گوشته نیز می توانسته از نظر گرمایی نقش مهمی در ذوب بخشی داشته باشد.