بیواستراتیگرافی سازند خانگیران بر مبنای نانوپلانکتونهای آهکی در شرق ناودیس چهل کمان

سازند خانگیران جوانترین واحد سنگی حوضه کپه داغ است که در محیط دریایی رسوب کرده و در حال حاضر در نواحی شمال شرق منطقه، در دشت سرخس، ناحیه شمال دره گز و چند ناودیس در مرکز و غرب کپه داغ رخنمون دارد. ناحیه مورد مطالعه در حدود 25 کیلومتری دهکده شور لوق و در شمال شرق ناودیس چهل کمان واقع است. مختصات قاعده برش مذکور عبارتست از طول جغرافیای 60درجه و 45 دقیقه و عرض جغرافیایی 36 درجه و 30 دقیقه.
سازند خانگیران به دلیل وجود گاز خانگیران از اهمیت ویژه ای برخوردار است و چینه شناسی و فسیل شناسی این سازند از دیرباز مورد توجه زمین شناسان قرار گرفته است. فسیل شناسی سازند مذکور بر مبنای فرامینیفرها انجام شده و براین اساس سن نهشته ها در ناحیه سرخس از پالئوسن فوقانی تا اواخر ائوسن و احتمالاٌ الیگوسن زیرین ذکر شده است. در مطالعات کنونی با توجه به ارزش چینه شناسی نانوپلانکتون های آهکی سازند مذکور مورد بررسی قرار می گیرد و با درنظر گرفتن مورفولوژی و لیتولوژی این سازند 29 نمونه از محل یادشده برداشت و پس از آماده سازی مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفت. در این بررسی تعداد 11 خانواده و 21 جنس و 51 گونه از نانوفسیلهای آهکی معرفی و توسط میکروسکوپ نوری و برخی نیز توسط میکروسکوپ الکترونی عکسبرداری شده اند. برمبنای نتایج تاکسونومیکی و اولین حضور فسیل شاخص و همراهی تجمعات فسیلی 9 بایوزون در این سازند تعیین شد که با زونهای NP13-NP24 مارتینی (Martini, 1971) مطابقت دارد. بر اساس نانوپلانکتونهای موجود محدوده زمانی سازند خانگیران در ناحیه مورد مطالعه ائوسن آغازین تا الیگوسن پسین پیشنهاد می شود.