خاستگاه کوماتی ئیت ها: گداز بخش یک دیاپیرپوشه یا ذوب آبی در منطقه فروپیچش

 خاستگاه کوماتی تیت های پریدوتیتی با دو الگو مورد پژوهش قرار گرفته است:
1- گداز بخشی که در نتیجه کاهش فشار در یک دیاپیر پوشه ای بالا رونده بطور آدیاباتیک روی می دهد.
2- ذوب بخشی لیتوسفر زیر پوسته ای تهی شده. برای پیدایش ماگمای کوماتی تیتی از یک سرچشمه پوشه، نیاز به گداز بخشی درجه بالائی است. در یک دیاپیرپوشه گرمای نهان گداز بخشی، همچون ضربه گیر مهمی در درجه مورد انتظار از گداز بخشی عمل می کند. هم چنین، گرمای ویژه گداخته ، گرما را جذب کرده و مخالف با گداز بخشی عمل می نماید. بنابراین می بایستی خاستگاه دیاپیر در ژرفای بیش از 300 کیلو بوده باشد تا ماگمای کوماتی تیتی را بوجود آوردند. در الگوی دوم، گداخته اولترامافیک ممکن است در کناره های همگرا، از راه ذوب آبی پدید آمده باشد. آبی که از پوسته فرو پیچیده آزاد شده است،آب لیتوسفر تهی شده بالا را افزوده و دمای گداز آنرا پائین می آورد و سبب درجه بالائی از گداز بخشی می گردد. ما گمای اولترامافیکی که به وجود می آید بصورت توده سبکی بالا می رود. در این فرایند، می توان عامل ضربه گیر مهم را آبزدائی از ماگمای آبدار دانست. اظهار نظر شده است که گرمای نهان انجماد بخشی که سبب آن، خروج از محلول آب است، ممکن است انجماد بعدی ماگمای بالا رونده را به تأخیر اندازد.