میرمکیتی شدن حاشیه بلورهای فلدسپار پتاسیک در گرانیتهای میلونیتی لخشک، شمال غرب زاهدان

   سنگهای گرانیتوئیدی لخشک در 10 کیلومتری شمال غرب زاهدان رخنمون دارند. این سنگها بر اثر تحمل دگرشکلی حالت جامد، به طور موضعی بافتهای میلوتیتی به خود گرفته اند. در پی میلونیتی شدن سنگهای گرانیتوئیدی، فراوانی مدال و اندازه پورفیروکلاستهای فلدسپار کاهش یافته و در عوض بر فراوانی مدال دانه های ری بیوتیت، فلدسپار، پتاسیم و بافت میرمکیتی افزوده شده است.
   بافتهای میرمکیتی در این سنگها به صورت ناهمگن در اطراف پورفیروکلاستهای فلدسپار پتاسیم توسعه یافته اند و فراوانی آنها تابع جهت بیشترین تنش وارد بر سنگها میباشد. این بافت در حاشیه هایی از بلورهای فلدسپار که تحت تنش بیشینه بوده اند، دیده میشود. بنابراین به نظر میرسد جانشینی فلدسپار پتاسیم با میرمکیت طی واکنش زیر و به دنبال کاهش حجم سنگها در جهت عمود بر بیشترین تنش وارده در حین دگرکشلی سنگهای میلونیتی اتفاق افتاده باشد.
   1,2 KalSi3O8+ 0.75 Na+ 0.25 Ca+= Na.75Ca0.25Al1.25Si2.75O6+1.25K++SiO2