تاثیر تکتونیک ترافشارشی (transpression) در فضاسازی برای نفوذ توده های گرانیتوئیدی پهنه سنندج – سیرجان (بخش شمال باختری)

   بیشتر توده های نفوذی گرانیتوئیدی در بخش شمال باختری پهنه سنندج – سیرجان شکل عدسی کشیده و بعضا چرخیده دارند که از آن جمله میتوان به توده های مهمی مثل الوند، بروجرد، الیگودرز، بوئین، میاندشت و ازنا اشاره نمود. کشیدگی این عدسیها در راستای روند ساختاری غالب مجموعه سنگهای دگرگون و چین خورده در راستای روند ساختاری غالب مجموعه سنگهای دگرگون و چین خورده در راستای شمال باختر – جنوب خاور میباشد. بعضی از این توده ها بشدت در محیط تغییر شکل برشی میلونیتی شده و فابریک موجود در آنها، همسو با فابریک سنگهای دگرگون دربرگیرنده است (مثل توده های نفوذی ازنا و علیآباد دمق) و در برخی دیگر، تاثیر دگرریختی در گسترش برگوارگی تکتونیکی ضعیف در آنها مخصوصا در بخشهای حاشیه ای توده مشاهده میگردد (مثل توده های گرانیتی سامن و بروجرد) و گروهی آنها با همسویی روند کشیدگی با روند ساختاری سنگهای بستر، چرخش نیز نشان میدهند و دگر ریختی آشکاری در آنها مشهود نیست (مثل توده های الوند، الیگودرز، و بوئین – میاندشت).
   خواستگاه ساختاری این توده های گرانیتوئیدی، فضاهای کششی (extensional shear
   fractures). محصول رژیم تکتونیکی ترافشارش (transpression) در فرایند همگرایی ارزیابی میگردد. دگرریختی در این توده ها متفاوت بوده است. گروهی دارای دگرریختی شدید بودهاند و به میلونیت تبدیل شده اند. متاثر از پهنه های برشی امتداد لغز همسو با تکتونیک برشی (synthetic shear zones) میباشند، و آنهایی که برگوارگی تکتونیکی بصورت ضعیف در آنها گسترش یافته تاثیر کمی از فازهای تغییر شکل برشی گرفته اند و دسته ای با داشتن هندسه عدسی که با فابریک سنگهای بستر چرخیده اند در فضاهای کششی ایجاد شده، محفوظ از تاثیر آشکار نیروهای تکتونیکی جای گرفته اند.