زمین ساخت جنبای پهنه گسلی کوهبنان در منطقه ده زوییه تا پابدنا: شاخصه ای ریخت شناختی و لرزه خیزی

گسل کوهبنان یکی از گسلهای بنیادی ایران مرکزیاست که فعالیتهای لرزه ای و شواهد زمین ریخت شناختی قابل توجهی را با جنبش مورب لغز خود به نمایش میگذارد. بر اساس شواهد کینماتیکی (نظیر تغییر موقعیت هندسی گسل، وجود پله های کششی و خمیدگیهای تحت واتنش، نقاط تلاقی یا انشعاب گسلها تغییرات اساسی سنگ شناختی در طول گسل) و شواهد دینامیکی (مانند زمان – طول گسیختگی و میزان جابهجایی زمین لرزه های گذشته، نحوه توزیع و طبیعت رویدادهای مه لرزه ای، تراکم و ژرفای کهلرزه ها) پهنه گسلی کوهبنان در منطقه مورد مطالعه به 3 قطعه (S9, S10, S11 تقسیم گردیده است. میزان Smf تمامی قطعات پهنه گسلی کوهبنان نزدیک به یک بوده که نشانگر زمین ساخت جنبای این منطقه جهت ایجاد یک جبهه کوهستان مستقیم است. نتایج بدست آمده نشانگر آن است که برای هر قطعه گسلی بین مقادیر Smf و Facat% هماهنگی وجود دارد. با توجه به مقادیر Smf به دست آمده، نرخ بالاآمدگی (فرایش) برای پهنه گسلی کوهبنان در این منطقه بین 4-2 میلیمتر در سال برآورد شده است.
   به علاوه:دامنه تغییرات مقادیر Vf در این ناحیه بین 30/1 – 58/0 محاسبه شده است. مقدار زیاد Vf در قطعه S9 که با وجود آبراهههایی پهن و کم ارتفاع مشخص میشود و هم چنین میزان بیشتر Smf برای این قطعه گسلی موید نرخ بالاآمدگی کمتر این پاره گسلی نسبت به سایر قطعات گسل کوهبنان است. تمرکز رویدادهای کهلرزهای و هم چنین قرارگیری پهنه رو مرکزی زمین لرزه زلزله 19/12/1977 باب تنگل (8/5= Mw) و زلزله 22/02/2005 داهوییه زرند (4/6= Mw) بر قطعات گسلی S10 و S11د نیز بر زمین ساخت جنبای این منطقه نسبت به نواحی هم جوار خود دلالت میکند.