ارزیابی اختصاصات مخزنی سازند آسماری میدان نفتی شادگان

   ارزیابی اختصاصات مخزنی شامل مطالعه پارامترهای پتروفیزیکی نظیر تخلخل، نفوذپذیری و اشباعی؛
   تغییرات لیتولوژیکی نسبت به عمق و اختصاصات هیدروکربوری از جمله ضخامت مفید غیرمفید و ستون هیدروکربوری است. مخزن آسماری میدان نفتی شادگان از جمله مخازن کربناته ترشیری ایران است ه در 60 کیلومتری جنوب اهواز قرار دارد. این مخزن به 10 زون تقسیم شده و شامل دو مخزن فوقانی و تحتانی است. بررسی تغییرات لیتولوژی نشان میدهد که میزان آهک و شیل با افزایش عمق افزایش مییابد و تنها در زون 2 و 6 کوارتز درصد عمدهای را تشکیل میدهد. دولومیتیزاسیون فرآیند شایعی است و در زونهای ماسه سنگی شدیدتر بوده، نقش سیمان را بازی میکند. همراهی سولفات با آن میتواند مدل سبخایی را برای تشکیل آن تقویت بخشد.
   تخلخل و تراوایی مخزن آسماری با شدت دولومیتی شدن تغییر نمیکند. بلکه عامل مؤثر در آن مورفولوژی بلورهای دولومیت است. بطوریکه بلورهای لوزی شکل دولومیت نقش مؤثری در افزایش تراوایی دارد. درصد اشباعی آب و نفت در زونهای 4 و 6 به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار را دارد. لذا زون 4 میتواند به عنوان یک زون آبده مخزن را به دو بخش تفکیک نماید. ولی این ویژگی در کل مخزن میتواند نشانه چگونگی تفکیک نفت به صورت لایهای باشد. بنابراین عمل جایگزینی نفت توسط فاکتور لیتولوژیکی کنترل شده است. بیشترین ستون هیدروکربوری در زون 6 و 2 (به ترتیب 5/5 و 5/2 متر) بوده و لذا این زونها پتانسیل تولید نفت بالاتری دارند.