بررسی آلاینده های زمین شناختی زیرحوزه های رودخانه ی قم و قره چای ( دریاچه ی نمک )

کیفیت آب رودخانه ها در حوزه ی قم - قره چای در وحلهی اول تابع نوع سازندهای زمین شناختی حوزه ی آبریز رودخانه ها و مسیر جریان آب آن ها است و در وحله ی دوم رژیم آبدهی رودخانه و حدود تأثیر آب های زیرزمینی در تأمین آب رودخانه ها و بالاخره نحوه ی استفاده از آب آن ها و کیفیت و کمیت آب برگشتی به رودخانه از طریق زهکشی های طبیعی یا مصنوعی می باشد .
   در حوزه ی رودخانه های قم و قره چای سازندهای زمین شناختی شورکننده در بخش های پایاب حوزه وجود دارد . علاوه بر آن زهکشی آب های زیرزمینی دشت های وسیع واقع در حوزه ی رودخانه های مزبور، عامل دیگر افزایش املاح موجود در آب به شمار می رود . به طوری که غلظت املاح حتی در ایام پرآبی رودخانه نسبتاً زیاد است .
   به منظور ارائه ی ارقامی که نشان دهنده ی پارامترهای اصلی کیفیت آب یعنی هدایت الکتریکی، غلظت مواد محلول، PH آب و ضریب جذب سدیم باشد . با استفاده از نتایج تجزیه ی نمونه هایی که در ماه ها و سال های مختلف برداشت شده اند، پارامترهای مزبور متناسب با آبدهی رودخانه طبقه بندی شدند . غلظت املاح آب شاخه ی قره چای در دشت همدان حدود 265 تا 700 میلی گرم در لیتر بوده ولی در ابتدای دشت ساوه به 625 تا 3300 میلی گرم در لیتر می رسد . در رودخانه ی قم غلظت املاح آب در شاخه ی اصلی آن در گلپایگان حدود 250 تا 350 میلی گرم در لیتر است ولی در پایاب رودخانه، قبل از دشت قم در جریان معمولی در فصل تابستان بین 2300 تا 2500 میلی گرم در لیتر رسیده و غلظت املاح به ده برابر میزان اولیه می رسد . در شاخه های اصلی رودخانه های قم و قره چای غلظت املاح بسیار کم بوده و از لحاظ شرب و مصارف صنعتی هیچ گونه محدودیتی ندارند .