تحلیل ساختار مجموعه دگرگونی شمال گلپایگان
| دسته | تکتونیک |
|---|---|
| گروه | سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور |
| مکان برگزاری | چهارمین همایش انجمن زمین شناسی ایران |
| نویسنده | قاسمعلی محجل -محمد احمدی |
| تاريخ برگزاری | ۰۶ آبان ۱۳۷۹ |
منطقه شمال گلپایگان بخشی از زون سنندج- سیرجان است و شامل مجموعه ای از سنگهای دگرگونی می باشد. این مجموعه تحت تاثیر دگر شکلی های مختلفی قرار گرفته که آثار آنها به صورت ساختارهای مختلف در سنگها نمایان است. با توجه به ارتباط این ساختارها با یکدیگر سه مرحله دگر شکلی در این منطقه قابل تشخیص است. اولین مرحله دگر شکلی (D1) همراه با یک دگرگونی شیست سبز- آمفیبولیت بوده است. برگواره S1 در طول این دگر شکلی بوجود آمده و در طی شکلی های بعدی به شدت چین خورده است. دومین دگر شکلی (D2)، مهمترین دگر شکلی در منطقه است و شامل چین های هم شیب و خوابیده با محورهای میل یافته به SE یا NW برگواره سطح محوری S2 و زون های برشی در همان راستا می باشد. چین های خوابیده با جهت خواب به سمت SW، چین خوردگی دوباره، ساختارهای برشی و ساختارهای نامتقارن، همگی بیانگر یک دگر شکلی پیشرونده همراه با کوتاه شدگی و راندگی شکل پذیر در جهت NE به SW است. این دگر شکلی غالب، مانند بقیه زون سنندج- سیرجان، در طی برخورد خرده قاره ایران با پلاتفرم عربی در زمان کرتاسه پایانی- پالئوسن صورت گرفته است. دگر شکلی (D3) شامل چین های بار و گسل های پله پله با امتداد NE.E- SW.W است که درادامه دگر شکلی پیشرونده با شرایط شکل پذیر- شکنا شکل گرفته اند. این دگر شکلی ها در طی تکتونیک Transpression راستبر زون سنندج- سیرجان بوجود آمده است و باعث خمش روند نهشته های دگرگونی بین شمال گلپایگان- معدن طلای موته گردیده است. توده های آذرین زیادی در این منطقه نفوذ کرده اند. به طوری که بعضی همزمان با دگر شکلی اصلی و بعضی پس از آن بوده است.