بررسی امکان جایگزینی مصالح سنگی با بتن پلیمری در مناطق دریایی و دریاچه ای بسیار شور

سنگ به عنوان قابل دسترس ترین مصالح ساختمانی در سازه های دریای، کاربرد فراوانی دارد. برای ساخت بیشتر سازه های حفاظتی سواحل و سازه های دریایی، مقادیر قابل توجهی سنگ مصرف می شود. با توجه به شرایط سخت حاکم بر مناطق دریایی، آنچه باید در انتخاب سنگ مورد توجه قرار گیرد، افزون بر پارامتر های طراحی، دوام و پایداری سنگ های مصرفی در سازه های دریایی و حفاظتی است.
منظور از دوام سنگ، مقاومت و پایداری آن در برابر عوامل مخرب و مهاجم حاکم بر محیط دریایی است. به عبارت دیگر، دوام، توانایی سنگ در حفظ ویژگی های فیزیکی و مکانیکی خود در آن قرار می گیرد. با توجه به تحقیقات گسترده ای که بر روی رفتار مصالح سنگی مصرفی و دوام آنها در سازه های دریایی انجام گرفته است، محدوده ویژگی و مکانیکی سنگ های مصرفی برای بخش های مختلف سازه در محیط دریایی مشخص گردیده است. گاه شرایط محیط مصرف و عدم دسترسی به سنگ مناسب یا سنگی با ابعاد مناسب، امکان استفاده از مصالح طبیعی را مقدور نمی سازد که در این شرایط باید امکان جایگزینی مصالح بهسازی شده، بررسی شود. در این بررسی، با توجه به شرایط دریاچه ارومیه ، امکان جایگزینی قطعات ساخته شده از بتن پلیمری به جای سنگ های مصرفی در بدنه بزرگراه شهید کلانتری بررسی شده است. نتایج اگر چه در شرایط آزمایشگاهی به دست آمده است، اما در مقایسه با سنگ های مصرفی پذیرفتنی نیست.