سخن سردبیر
سخن سردبیر
در سوگ یک دانشمند فرهیخته.
ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
در حالی که هنوز مدتی از جلسه هم‌اندیشی اردیبهشت ماه 91 فصلنامه‌مان نگذشته بود که خبر نابهنگام و تأسف‌بار فوت مرحوم دکتر عبدالمجید یعقوب‌پور، جامعه زمین‌شناسی به ویژه همکاران دانشگاهی و دوستان شورای نویسندگان فصلنامه علوم‌زمین را شوکه کرد.
او متولد سال 1320 خورشیدی بود که پس از اتمام تحصیلات عالیه‌اش در گرایش زمین‌شناسی اقتصادی از امریکا، به صورت حرفه‌ای عضوی از اعضای هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم شدند. در طی بیش از 30 سال خدمت صادقانه در دانشگاه، شاگردان بسیاری را تربیت کرد و در پایان‌نامه های بی‌شماری از کارشناسی تا کارشناسی ارشد و دکترا ، استاد راهنما بود و در بسیاری از مجامع علمی حضوری فعال داشت. والحق والانصاف که دانش‌آموختگان این استاد گرانقدر از نخبگان دانش علوم زمین مملکت شده‌اند. از آن زنده‌یاد آثار علمی گرانبهایی در قالب کتب، مقاله و نوشتارهای علمی به ویژه در علوم‌زمین به یادگار مانده است که بهره‌گیری از آنها را به دوستان فصلنامه توصیه می‌نماییم. مرحوم استاد یعقوب‌پور را در گذشته دور که ایشان چند سالی بیش نبود که به کار تدریس در دانشگاه مشغول شده بودند، نمی‌شناختم، روزی یکی از مسئولان رده بالای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری وقت، از من خواست در مورد کتابی که ایشان نوشته بودند، اظهار نظر نمایم. کتاب را که یکی از تألیفاتشان در زمینه زمین‌شناسی اقتصادی بود، به دقت مطالعه نمودم. مطالعه کتاب، دو خاصیت مهم برای من به وجود آورد. یکی آموختن بسیاری نکات مهم زمین شناسی اقتصادی، و دیگری که مهم تر بود، شناختن استاد مرحوم بود و تازه فهمیدم که معنی این بیت از لسان الغیب چیست که می فرماید :
بس نکته غیر حسن بباید تا کسی مقبول طبع مردم صاحب نظر شود
زنده یاد یعقوب‌پور، دانشمندی بود فرهیخته، متواضع، کم‌ادعا، مهربان، خوش‌رو و خلاصه با اخلاق حسنه به معنی واقعی آن. حضور او برای همکاری در فصلنامه علوم‌زمین که به تقاضای مدیر مسئول، سردبیر و شورای نویسندگان فصلنامه صورت گرفته بود، غنیمتی بود برای بالا بردن کیفیت مجله. ارائه راهکارها، پیشنهادها و توصیه‌های آن مرحوم برای هر چه بهتر شدن کیفیت فصلنامه، بسیار اثرگذار بود، ولی افسوس که این زمان کوتاه بود و کاش می‌شد او را سالیان بیشتری در لباس خدمت‌گذاری به این آب و خاک دید.
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر آری شود اما به خون جگر شود
آری، یعقوب‌پور در مقام صبر و کوشش، لعل شده بود ولی افسوس که زود از میان ما رفت.
روحش شاد و یادش گرامی باد.