کانه‌زایی و مطالعات میانبارهای سیال و ایزوتوپ گوگرد در کانسار شکربیگ، جنوب‌باختر مهاباد، پهنه سنندج- سیرجان

کانه‌زایی و مطالعات میانبارهای سیال و ایزوتوپ گوگرد در کانسار شکربیگ، جنوب‌باختر مهاباد، پهنه سنندج- سیرجان

اعظم بهاروندی1،‏‏‏‏‏‏ محمد لطفی2، مجید قادری3، محمدرضا جعفری4 و حسینعلی تاج‌الدین5

تاریخ دریافت:  27/ 08/ 1394                                        تاریخ پذیرش: 01/ 12/ 1394

چکیده

کانسار باریت شکربیگ در46 کیلومتری جنوب ‌باختر مهاباد، در شمال‌ باختر پهنه سنندج- سیرجان جای دارد. واحدهای سنگی رخنمون یافته در محدوده شکربیگ،‏ مجموعه­ ای از سنگ ­های آتشفشانی- رسوبی دگرگون شده به سن پروتروزوییک پسین، معادل سازند کهر هستند. ماده معدنی اصلی، به‌صورت عدسی ­های باریت چینه­ سان در سه افق همراه با کانه­ های سولفیدی است که به ­صورت توده‌ای و یا نوارهای موازی درون توف ­های ریولیتی دگرگون شده (متاتوف) قرار دارد. کمرپایین کانسار از فیلیت و اسلیت تشکیل شده و توسط رگه و رگچه ­های سیلیسی و باریتی سولفیددار (پهنه استرینگر) قطع شده است. کانی‌های اولیه در این کانه‌زایی بیشتر باریت، پیریت، مارکاسیت، کالکوپیریت و تاحدودی بورنیت و کانی‌های ثانویه بیشتر کالکوسیت، کوولیت، مالاکیت، سیدریت، گوتیت، هماتیت و هیدروکسیدهای آهن است. کانی‌های باطله نیز شامل کوارتز، سریسیت، کلسیت، دولومیت، فلدسپارو کلریت است.کانسار شکربیگ از دید کانه ­های فلزی گوناگونی چندانی ندارد و تنها شامل پیریت و کالکوپیریت است. میانبار­های سیال موجود در کانسار شکربیگ از دید نوع به‌طور کلی شامل دوفازی مایع- گاز(LV)، تک‌ فازی گاز و تک‌ فازی مایع است و نوع دوفازی مایع- گاز(LV) فاز چیره در هر دو بخش استرینگر و چینه‌سان است. داده ­های ایزوتوپ گوگرد، سیال اصلی مسئول کانه‌زایی در کانه‌زایی شکربیگ را آب دریا نشان داده است؛ بدین صورت که احیای کامل سولفات آب دریا به عنوان سیال اصلی مسئول کانه‌زایی و نرخ سرعت آمیختگی محلول گرمابی با آب های سرد در بخش‌های ژرف حوضه، سبب نهشت سولفیدها با محدوده وسیع در پهنه استرینگر و چینه‌سان شده است. از سوی دیگر احیای جزیی سولفات آب دریا، گوگرد مورد نیاز برای نهشت باریت را فراهم آورده است. شواهد زمین‌شناسی، ارزیابی، سنگ‌چینه‌نگاری، شکل کانه‌زایی و نتایج حاصل از مطالعات میانبارهای سیال و ایزوتوپ گوگرد در نمونه ­های موجود در کانسار شکربیگ، نشان‌دهنده منشأ گرفتن سیال‌های گرمابی با شوری کم و دمای متوسط از آب دریا، چرخش و حرکت رو به بالای آن در اثر گرم شدن توسط یک منبع گرمایی (احتمالاً توده­های نفوذی نیمه‌عمیق) و در پایان سرد شدن و نهشته شدن سیال‌ها به‌صورت سولفات و سولفید روی بستر دریا در اثر آمیختگی با آب دریا مشابه با کانسارهای سولفید توده‌ای نوع کوروکو است.

کلیدواژه­ها: باریت، ‏‏‏‏‏‏‏‏ماسیوسولفید، میانبار سیال، ایزوتوپ گوگرد، پروتروزوییک پسین، شکربیگ، ایران.

1دانشجوی دکترا‏، گروه زمین‌شناسی، واحدعلوم وتحقیقات تهران، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران

2دانشیار، گروه زمین‌شناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران

3دانشیار، گروه زمین‌شناسی اقتصادی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

4استادیار، گروه زمین‌شناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران

5استادیار، گروه زمین‌شناسی اقتصادی، دانشگاه تربیت مدرس،تهران، ایران

نویسنده مسئول: محمد لطفی؛ E-mail: M_lotfi@ries.ac.ir