سخن سردبیر

به بهانه زمین لرزه های اخیر ایران

از آبان ماه سال جاری تاکنون نزدیک به  800 زمینلرزه کوچک و بزرگ در کشور روی داد که بزرگ ترین آن، زمینلرزه 21 آبان  ماه سرپل ذهاب با بزرگای 7/3 بود.

فلات ایرانزمین یک دگرشکلی پوسته ای بسیار فعال است و پهنه ای است با جنبش های لرزه ای که میان صفحات پایدار عربی و اوراسیایی جای دارد. بلندای کنونی آن همراه با دگرشکلی جنبا و لرزه خیزی با اندرکنش های پیچیده میان گسله هایی با سازوکارهای راندگی و امتدادلغز فعال به وسیله نیروهای همگرای صفحات ایجاد شده اند. این فلات به وسیله واحدهای زمین ساختی کنونی با ساختارهایی در جهت های گوناگون مشخص شده است که فرگشت زمین ساختی درازمدت و پیچیده ای را از پروتروزوییک پشت سر نهاده است.

نقشه برداری زمین، توزیع لرزه ای و داده های زمین ریخت شناسی فعال نشان از فشارش جنبا و کوتاه شدگی در فلات ایران همسو با چین خوردگی های فعال توزیع شده و گسلش در کمربندهای کوهزایی چین و راندگی در گستره های البرز، زاگرس  کپه داغ و گستره ها و حوضه های مرکزی و خاور ایران و گوه برافزایشی مکران، در جنوب خاور دارد.

بنابراین باید پذیرفت که کشور ما دارای پتانسیل لرزه خیزی بالایی است و گهگاه رویداد زمین لرزه ای متوسط تا بزرگ سبب فاجعه ای ملی و منطقه ای در ایران می گردد. پنجم دی ماه 1396 پانزدهمین سالگرد زمین لرزه فاجعه بار 2003 میلادی (1382 خورشیدی) بم با بزرگای 6/6 Mw است. آیا ما نباید هیچ درس فراگیری از تاریخ رخدادهای  2 هزار سال گذشته فلات ایرانزمین بیاموزیم؟ امید به کاهش خطر در ایرانزمین دور از انتظار  نیست. پژوهشگران دانش علوم زمین بویژه جوانان پژوهشگر در خط مقدم این جبهه هستند. 

به امید آن روز