سازمان زمين شناسى کشور موضوع اکتشاف فسفات را در سال 1963دنبال کرد

فسفر در چرخه حيات به عنوان عنصرى ضرورى، اجتناب ناپذير و غيرقابل کنترل محسوب مى گردد. از آنجايى که سنگ فسفات تنها منبع توليد فسفر است نياز به اين سنگ نيز به طور قابل ملاحظه اى رو به فزونى است به طورى که مصرف جهانى سنگ فسفات در طى دوره 10 ساله 1989 ـ1979 دو برابر و بر اساس گزارش فائو (FAO) اين ميزان مصرف در سال 2000 ميلادى 5/2 برابر شده است. بر اين اساس و با توجه به روند تصاعدى تقاضا، نياز به اين ماده حياتى و نقش انکارناپذير در افزايش محصولات کشاورزى و دامى زياد مى شود. به تدريج ذخاير مرغوب از لحاظ کيفى در سطح جهانى تهى مى شوند به طورى که لزوم تسريع در يافتن روش هاى پيشرفته در زمينه اکتشاف، کانه آرايى و بهره بردارى از ذخاير نامرغوب و کم عيار بيش از گذشته احساس مى شود. در قشر جامد زمين، عنصر فسفات به طور تقريب 11درصد از کل عناصر تشکيل دهنده زمين را به خود اختصاص مى دهد. فسفاتها به علت تبلور نهايى و ناخالصى که دارند به آسانى قابل مطالعه نيستند. تاکنون در حدود 200 کانى شناخته شده است که ميزان P2O5 موجود در آنها در حدود يک درصد و يا بيشتر است ولى قسمت اعظم فسفر موجود در پوسته زمين در انواع کانى هاى آپاتيت يافت مى شود. از نظر زمين شناسى، فسفات در دو نوع سنگ هاى آذرين و رسوبى در حد قابل ملاحظه براى استخراج يافت مى شود. در حدود 15 درصد از فسفات دنيا از سنگ هاى آذرين و بقيه از سنگ هاى رسوبى استخراج مى شوند. توليد سالانه دنيا از نظر سنگ فسفات 34 ميليون تن در سال 1953 به 42 ميليون تن در سال 1960 و 63 ميليون تن در سال 1964 و در سال 1968 به علت احتياجات کشاورزى به 93 ميليون تن افزايش يافته است. مجموع ذخاير ممکن فسفات ايران در محاسبات تفسيرى بالغ بر 12 ميليون تن سنگ فسفات با عيار 5/22 درصد و 34 ميليون تن با عيار 4/11 درصد تخمين زده شده است (صميمى و قاسمى پور1977) منابع سنگ فسفات آذرين در حدود 5 ميليارد و 500 ميليون تن برآورد شده که اين رقم در حدود 4 درصد کل منابع دنياست. در حال حاضر توليد جهانى سنگ فسفات سالانه بالغ بر 160 ميليون تن است. براى اولين بار در ايران در سال 1951 کنت، اسلينجر و توماس به وجود فسفات در ناپيوستگى بين مارن هاى کرتاسه بالايى و مارن هاى ارغوانى پالئوسن منطقه زاگرس اشاره کرده اند. مهمترين عمليات پى جويى فسفات در سال 1975 توسط روبرتسون و هندرسون و با همکارى ماکاى و شنلمن سازمان داده شد و محدوده بين کرمانشاه تا جنوب دزفول زير پوشش قرار گرفت. سازمان زمين شناسى کشور موضوع اکتشاف فسفات را در سال 1963 با اعزام اکيپ هاى اکتشافى خود به نواحى کرمانشاه و قصر شيرين دنبال کرد.