ستاره هاى تبعيدى
اخترشناسان با استفاده از رصدخانه چندآئينه اى آريزونا دو ستاره را کشف کرده اند...
اخترشناسان با استفاده از رصدخانه چندآئينه اى آريزونا دو ستاره را کشف کرده اند که از کهکشان راه شيرى تبعيد شده اند. دو ستاره «تبعيدى» با سرعت زياد در حال خارج شدن از کهکشان راه شيرى هستند تا براى هميشه آن را ترک کنند. اخترشناسان با استفاده از رصدخانه چندآئينه اى آريزونا دو ستاره را کشف کرده اند که از کهکشان راه شيرى تبعيد شده اند. اين ستاره ها با سرعتى بيش از يک ميليون مايل در ساعت در حال حرکت به خارج از کهکشان هستند. اين سرعت آن قدر بالاست که امکان بازگشت آنها وجود ندارد. «وارن براون» از مرکز اختر فيزيک هاروارد- اسميتسونين۱ مي گويد: «اين ستاره ها «مطرود» هستند و از کهکشان شان بيرون انداخته شدند و اکنون در ميان اقيانوسى از فضاى بين کهکشانى سرگردان شده اند.»«براون» و همکارانش اولين تبعيدى ستاره اى را در سال ۲۰۰۵ ردگيرى کردند. گروه هاى اخترشناسى اروپايى نيز دو تبعيدى ديگر را شناسايى کردند که ممکن است يکى از آنها از کهکشان همسايه به نام ابر بزرگ ماژلانى منشأ گرفته باشد. کشف اخير تعداد کل تبعيدي ها را به پنج ستاره رسانده است. «براون» مي گويد اين ستاره ها نوعى جديد از اجرام نجومى را تشکيل مي دهند: ستاره هاى تبعيدى که در حال ترک کهکشان هستند.اخترشناسان گمان مي کنند که حدود هزار ستاره تبعيدى در کهکشان راه شيرى وجود دارد. در مقايسه، اين کهکشان صد ميليارد ستاره را در خود جاى داده که جست وجو براى تبعيدي ها را مشکل تر از «پيدا کردن سوزن در انبار کاه» مي کند. «مارگارت گلر» که در اين تحقيق شرکت دارد، مي گويد: «کشف اين دو تبعيدى جديد نه از روى خوش شانسى بود و نه اتفاقي. ما براى يافتن آنها آسمان را به طور هدفمند جست وجو کرديم. ما با درک منشاء آنها پى برديم که کجا مي بايد آنها را پيدا کنيم.» يک فرضيه عنوان مي کند که ستاره هاى تبعيدى ميليون ها سال پيش از مرکز کهکشانى به بيرون پرتاب شدند. هر کدام از آنها بخشى از يک سيستم ستاره دوتايى بود. وقتى يک سيستم دوتايى به يک سياهچاله موجود در مرکز کهکشان نزديک مي شود، گرانش شديد سياهچاله با يک کشش قوى اين سيستم دوتايى را از هم جدا مي کند. سپس يکى را شکار مي کند و ديگرى را به شدت و با سرعتى بسيار زياد به سمت بيرون پرتاب مي کند. ستاره هايى که به تازگى کشف شده اند از نوع کم عمر هستند و حدود چهار برابر خورشيد حجم دارند. ستاره هاى مشابه زيادى در ميان مرکز کهکشانى وجود دارند که فرضيه چگونگى به وجود آمدن تبعيدي ها را تائيد مي کنند.«آوى لويب» فرضيه پرداز مرکز اخترفيزيک هاروارد- اسميتسونين مي گويد: «مدل هاى رايانه اى نشان مي دهند که ستاره هاى پرشتاب طبيعتاً در نزديکى مرکز کهکشان به وجود مي آيند. ما مي دانيم که دوتايي ها وجود دارند و اينکه مرکز کهکشان يک سياهچاله فوق العاده پرجرم را در خود دارد. بنابراين، ستاره هاى تبعيدى به طور اجتناب ناپذير زمانى به وجود مي آيند که دوتايي ها خيلى به سياهچاله نزديک مي شوند.» اخترشناسان برآورد مي کنند که به طور ميانگين هر صدهزار سال يک ستاره از مرکز کهکشان به بيرون پرتاب مي شود. شانس مشاهده اين نوع ستاره در لحظه پرتاب شدن بسيار کم است. بنابراين، جست وجو براى يافتن نمونه هاى بيشترى از اين تبعيدي ها مي بايد ادامه يابد تا شرايط بسيار شديد مرکز کهکشان و چگونگى دخالت اين شرايط در شکل گيرى ستاره هاى پرشتاب شناخته شوند. ويژگي هاى ستاره هاى تبعيدى سرنخ هايى در مورد منشاء آنها فراهم مي آورند. براى مثال، اگر يک خوشه ستاره به طور دوار به درون سياهچاله مرکزى کهکشان راه شيرى حرکت مي کند، پس ممکن است ستاره هاى زيادى به طور تقريباً همزمان به خارج پرتاب شوند. تمامى ستاره هاى پرشتاب مرکز کهکشان را در زمان هاى متفاوت ترک کرده اند، بنابراين شاهدى براى تبعيد «انبوه» وجود ندارد. ستاره هاى پرشتاب همچنين نگرشى بي نظير از ساختار کهکشان فراهم مي آورند. «گلر» مي گويد: «اين ستاره ها طى دوران عمر خود بيشتر گستره کهکشان را سير مي کنند. اگر بتوانيم حرکت آنها در عرض آسمان را اندازه گيرى کنيم قادر خواهيم بود در مورد شکل کهکشان راه شيرى و چگونگى توزيع ماده تاريک اسرارآميز به کشفياتى دست بيابيم.» اگر چه اين دو ستاره نويافته با سرعت فوق العاده بالايى در ميان فضا حرکت مي کنند اما بسيار دورتر از زمين قرار دارند و به همين دليل حرکت آنها فقط با تجهيزات اخترشناسى پيشرفته قابل ردگيرى است
نظر شما :