دیرینه شناسی

گروه دیرینه‌شناسی در سال 1339 در سازمان زمین شناسی کشور تاسیس شد. مطالعات دیرینه‌شناسی و تعیین سن سنگ­ های رسوبی مهمترین فعالیت این گروه به‌شمار می‌آید. گروه دیرینه شناسی سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور دارای 11 نفر کارشناس با مدارک کارشناسی ارشد و دکتری در گرایش‌‌های مختلف دیرینه‌‌شناسی است. مطالعات دیرینه شناسی  با استفاده از سنگواره‌های فرامینیفرها (فرمهای آزاد و مقاطع نازک)، پالینومورف‌ها، استراکودا، رادیولرها، کونودونت‌ها، نانوفسیل‌ها و ماکروفسیل‌ها انجام می‌شود. میکروفسیل‌ها برای تعیین سن سنگ های رسوبی و برای تعیین شرایط محیط رسوب گذاری، تطابق‌های بیواستراتیگرافی در مقیاس جهانی و ...کاربرد دارند. در هم ارزی طبقات با مطالعه میکروفسیل‌های موجود در رخنمون‌های مختلف، امکان تطابق مقاطع مختلف وجود دارد. میکروفسیل‌ها برای تطابق بیواستراتیگرافی در چاه‌های اکتشافی صنعت نفت کاربردهای زیادی دارند.

مطالعه دیرینه شناسی در سازمان زمین شناسی به روش های مختلف در تعیین زمان تشکیل و سن نسبی واحدهای سنگی انجام میشود. هر شاخه از مطالعات دیرینه شناسی دارای روش نمونه برداری، آماده سازی، جنس سنگ‌ها و نهشته‌های رسوبی و بازه زمانی مناسب برای هر روش منحصر به خود میباشد.

مدت زمان بین تکامل (یا اولین پیدایش) یک گونه و انقراض (یا ناپدید شدن) آن گونه گسترش زمین‌شناسی گونه نامیده می ­شود. بسیاری از گونه­های میکروارگانیسم‌ها گسترش زمین شناسی کوتاهی داشته و به طور وسیعی در اقیانوس­ها پراکنده شده­اند. میکروفسیل­ ها به عنوان فسیل­های شاخص ابزاری خوب برای تطابق­ زمانی در مقیاس جهانی هستند. با این وجود، ارگانیسم ­های با گسترش چینه شناسی طولانی مانند ارگانیسم ­هایی که در محیط‌های بسته مثل ریف ­ها یا پهنه های جزر و مدی زندگی می­کنند برای عمل تطابق مفید نیستند اما ممکن است به عنوان ابزاری برای تعیین شرایط رسوبگذاری در محیط های رسوبی دیرینه بکار روند.